อยากจะเขียนกลอนรักขอพักรบ
อยากจะจบฝันหวานที่พลันขม
หากทว่าใจนี้มีระทม
แม้นสิ่งใดน่าชมยังตรมมาน

ก็ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเรื่องเก่าก่อน
ก็ยังหลอนลวงใจคล้ายพร่าผลาญ
จะลืมได้คงเป็นเช่นวิญญาณ
สิ้นตำนานชีวิตจนปลิดปลง

รู้ทั้งรู้ครวญคร่ำไม่ทำสุข
ยังปล่อยทุกข์ตะกุยเป็นผุยผง
ให้มานแหลกสะใจในอนงค์
หรือประสงค์ของตนคนอ่อนแอ


 

ขึ้นหัวข้อธรรมชาติแต่มันมาแนวนี้ ถูกอารมณ์ส่วนตัวดัก  ขออภัยนะครับ