๏ ดั่งโลกแล้งแห้งเหือดมหรรณพ
โศกซมซบสิ้นสีมิสดใส
พระพิรุณโรยรายโปรยปรายไป
ชโลมไล้ให้ชื่นทั้งปฐพี
๏ คนยามสิ้นเสน่หาคราร้างรัก
ทรวงแล้งหนักร้อนในไร้สุขี
เมื่อรักคืนจึงชมสมชีวี
สุขฤดีทรวงชิดสนิททรวง
๏ ภิรมย์รื่นคืนวันมิหันห่าง
พร่ำพลอดพลางถามตอบมอบรักหวง
ผลัดกันเล่าความหลังไปทั้งปวง
ครั้งลาล่วงแรมร้างอยู่กลางดง
๏ คนห่างไกลไร้คู่อยู่เคียงชิด
กลับสนิทต่างสนองปองประสงค์
สวรรค์สวาทพิลาสพิไลสมใจจง
แนบสนิทชิดอนงค์ทั้งราตรี
๏ ครั้นรุ่งสางสว่างแสงแห่งตะวัน
นลราชันชวนชายามารศรี
ขึ้นวังราชกราบบาทบุพการี
เอกองค์ภีมราชะพระมารดร
โศกซมซบสิ้นสีมิสดใส
พระพิรุณโรยรายโปรยปรายไป
ชโลมไล้ให้ชื่นทั้งปฐพี
๏ คนยามสิ้นเสน่หาคราร้างรัก
ทรวงแล้งหนักร้อนในไร้สุขี
เมื่อรักคืนจึงชมสมชีวี
สุขฤดีทรวงชิดสนิททรวง
๏ ภิรมย์รื่นคืนวันมิหันห่าง
พร่ำพลอดพลางถามตอบมอบรักหวง
ผลัดกันเล่าความหลังไปทั้งปวง
ครั้งลาล่วงแรมร้างอยู่กลางดง
๏ คนห่างไกลไร้คู่อยู่เคียงชิด
กลับสนิทต่างสนองปองประสงค์
สวรรค์สวาทพิลาสพิไลสมใจจง
แนบสนิทชิดอนงค์ทั้งราตรี
๏ ครั้นรุ่งสางสว่างแสงแห่งตะวัน
นลราชันชวนชายามารศรี
ขึ้นวังราชกราบบาทบุพการี
เอกองค์ภีมราชะพระมารดร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
