หน้า ๖๑
๏ เผอิญมีนายพรานผู้ชาญป่า
ตามเสียงนางถึงข้างหน้ากะทันหัน
มีดสะบัดตัดคองูขาดโดยพลัน
ช่วยชีวันพระนางทมยันตี
๏ พรานหาน้ำชำระล้างโลหิต
ที่สาดติดองค์พระมเหสี
หาผลไม้มาให้ลิ้มชิมอย่างดี
แล้วพาทีสอบถามกับทรามวัย
๏ “โอ้เนื้อเย็นเป็นใครจากไหนหนอ
งามลออเกินนางกลางป่าใหญ่
ร่อนเร่มาจากแคว้นดินแดนใด
หมายเดินไพรหรืออนงค์หลงวนา”
๏ ครานั้นทมยันตีมีคำตอบ
กล่าวโดยชอบขอบคุณบุญรักษา
ปลื้มน้ำจิตมิตรไมตรีช่วยชีวา
แต่ทว่าพรานไพรใจลำพอง
๏ หลงโฉมงามเกินห้ามข่มอารมณ์ไหว
เกิดความใคร่หมายสมสู่เป็นคู่สอง
นางมาเดียวเปลี่ยวกายไร้ใครครอง
เราจักต้องมิปล่อยแม่ถอยจร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
