หน้า ๕๒
๏ พี่เสด็จแดนใดน้องไปด้วย
บุญมิช่วยก็ยอมดับลับสลาย
ถ้าไม่มีถิ่นใดให้พักกาย
ขอมั่นหมายวิทรรภ์หลักพักฤทัย”
๏ “พี่มิดึงพระบิดามาเกี่ยวข้อง
ถึงจะครองทุกข์หนักสักเท่าไหร่
สยมพรวิวาห์เช่นราชัย
ฤๅกลับไปดั่งวณิพกพเนจร
๏ พาเสื่อมศักดิ์ญาติพงศ์เหล่าวงศา
เมื่ออื้อฉาวชาวพาราจะขอดค่อน
พระบิดาพลอยเศร้าเฝ้าอาทร
ยอดมิ่งมิตรอย่าคิดวอนมิอ่อนใจ
๏ จักก้มหน้ารับกรรมไปให้สิ้นสร่าง
จนพบทางกู้ธานีวิธีไหน
พี่ขอมอบคำมั่นสัญญาไว้
เราสองคืนโภไคยดั่งใจปอง”
๏ ทรงชี้ทางจะย่างมุ่งกรุงวิทรรภ์
ลำดับขั้นที่พักพิงสิ้นทั้งผอง
บุญรักษาโอบอุ้มคุ้มครองน้อง
แม้หม่นหมองหลายวันวารมินานปี”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
