หน้า ๔๔
๏ ทมยันตีฤดีแสนอาดูร
คอยกราบทูลเพราะฉุกคิดสะกิดว่า
ขอพระองค์ทรงฤทธิ์อย่าปิดตา
ดูแล้วน่ามีกลโกงโยงใยการณ์
๏ พระนลฟังนั่งนิ่งมิติงมิตอบ
เพราะถูกครอบงำจิตเรื่องคิดอ่าน
กลีร้ายหมายพาไปหาพาล
ยิ่งเนิ่นนานพระยิ่งกลายคล้ายวิกล
๏ ถ้วนทุกหมู่เสนามหาอำมาตย์
กราบพระบาทยั้งไว้มิได้ผล
ต่างร้องร่ำกำสรดสลดกมล
ว่าพระนลตกภาวะเผชิญภัย
๏ ทมยันตีมีแต่ครวญหวนละห้อย
“เมียบุญน้อยสุดปัญญาจะแก้ไข
โอ้อกเอ๋ยเคยเฝ้าคอยเอาใจ
เดี๋ยวนี้ไยไม่ผินหน้าหันหาน้อง
๏ ยังจงรักพระองค์อยู่คงมั่น
ทั้งคืนวันทุกข์ทนแสนหม่นหมอง
ถ้าพระองค์มิกลับมาหาธรรมครอง
มิพ้นต้องเสียสินสิ้นธานี”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
