หน้า ๓๙
๏ ทุกเช้าค่ำย้ำจิตมันคิดเขว
จำห่างเหนารีจนมีผล
วานเพื่อนข้าสิงสกาพาพลิกกล
ให้ทรงพลเสียสินสิ้นพารา
๏ จนเสียหมดมณฑลสุชนรัฐ
ราชสมบัติสูญพงศ์แลวงศา
ต้องออกจรร่อนเร่ไปในพนา
จักขยี้บีฑาผู้ปราชัย”
๏ จิตกลีแก่กล้าพยาบาท
คิดอาฆาตคลุ้มคลั่งเกินยั้งได้
ปลงไม่ตกอกร้อนดั่งฟอนไฟ
จำฝังใจแต่ขุ่นเคืองที่คางคา
๏ ไม่สมหวังดังหมายมิหายแค้น
ถ้าหากแม้นมีฤทธิ์คิดจักฆ่า
แต่ด้อยด้วยบารมีที่สร้างมา
ผิว์วิชาเราดียิ่งสิงภายใน
๏ ตกลงเน้นเร้นกายใกล้ทุกหน
เมื่อพระนลหมองเหม่อจิตเผลอไผล
จังหวะมีดังที่มั่นสิงทันใด
ถึงเนิ่นนานเพียงไรใจทนรอ
๏ ทุกเช้าค่ำย้ำจิตมันคิดเขว
จำห่างเหนารีจนมีผล
วานเพื่อนข้าสิงสกาพาพลิกกล
ให้ทรงพลเสียสินสิ้นพารา
๏ จนเสียหมดมณฑลสุชนรัฐ
ราชสมบัติสูญพงศ์แลวงศา
ต้องออกจรร่อนเร่ไปในพนา
จักขยี้บีฑาผู้ปราชัย”
๏ จิตกลีแก่กล้าพยาบาท
คิดอาฆาตคลุ้มคลั่งเกินยั้งได้
ปลงไม่ตกอกร้อนดั่งฟอนไฟ
จำฝังใจแต่ขุ่นเคืองที่คางคา
๏ ไม่สมหวังดังหมายมิหายแค้น
ถ้าหากแม้นมีฤทธิ์คิดจักฆ่า
แต่ด้อยด้วยบารมีที่สร้างมา
ผิว์วิชาเราดียิ่งสิงภายใน
๏ ตกลงเน้นเร้นกายใกล้ทุกหน
เมื่อพระนลหมองเหม่อจิตเผลอไผล
จังหวะมีดังที่มั่นสิงทันใด
ถึงเนิ่นนานเพียงไรใจทนรอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
