กาพย์สุรางคนางค์ คิดถึงบ้านเกิด

หลายวันมากเดือน ปีค่อยคล้อยเคลื่อน ห่าง"บ้านกลอนไทย"
เหตุการผ่านมา ฟ้าไล่ไปไกล กลับหลังตั้งใจ หาใครเห็นน้อย

ย้อนรอยถอยหลัง กาลก่อนอีกครั้ง ดูแล้วแผ่วหงอย
มองร้านกาแฟ เห็นแต่รูปรอย ร้านเก่าเขาถอย ลอยกาแฟดำ

คิดถึง"พันทอง" กลอนเด่นเล่นคล่อง ต้องแม่งามขำ
เขียนเค้นเน้นไว แบบไฟควันดำ  รัก,ว่า,ด่าพร่ำ พงศ์เผ่านักเลง

พ้น"คนรักกลอน" หายแท้แน่นอน บังอรเบื่อเพลง
คนเคียงห้ามไว้ เพรางายคงเกรง แซวแบบกันเอง เสียดายมั่นคง

"แซม"เอยเคยเขียน กลอนด้นวนเวียน กลอนรักปักลง
กลับจากเมืองนอก ขอบอกตามตรง สำคัญมั่นคง คำนึงถึงอยู่

"สุวรรณ"น้นซึ้ง กลอนปานน้ำผึ้ง ตำนานหวานหู
เยี่ยมชมร้อยกรอง มองมั่งยังดู เขียนมั่งโฉมตรู จับคู่พี่"พี"

เขียนจืดยืดยาว พ่อเนินเกริ่นกล่าว เพื่อนกันยังมี
กล่าวเพียงผูกพัน พอเป็นพิธี วันอารมณ์ดี ทีนี้งานเข้า

เฉิดฉันวันเกิด คุณธรรมล้ำเลิศ เทิดเหนือเศียรเกล้า
ผู้นั้นนั่นหรือ ท่านคือ"พี"เจ้า ทุกกลอนนอนเฝ้า "พูนสุข"ทุกวัน

สำเริงสำราญ ดอกไม้มอบท่าน ประดับแจกัน
ขวัญตัวบัวขาว ขวัญข้าวบุหลัน สายบัวใส่พลัน แกงนั้นกินดี

เนินจำราย