นั่งคนเดียว เปลี่ยวจิต คิดยิ่งเศร้า
นั่งกอดเข่า เจ่าจุก ทุกข์เรียกหา
นั่งเหม่อมอง จ้องดาว พราวนภา
นั่งก้มหน้า ตาแดง ใช่แกล้งลวง
ม่านหน้าต่าง บางเบา เรามองเห็น
ชมพูเด่น ด่างดำ คล้ำเป็นช่วง
แดดโลมไล้ ใกล้ขาด มันบาดทรวง
รักเลยล่วง ลับเลือน เหมือนจืดจาง
ลมพัดแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงคล้อย
เพลงคนคอย ลอยล่อง แสนหมองหมาง
เคล้าตนตรี ปี่ขลุ่ย กรุยตามทาง
ใจน้องนาง ว้างเวิ้ง เปิดเปิงไป
กาลเวลา กัดกร่อน นอนช้ำชอก
เกินจะบอก ออกปาก ยากเพียงไหน
สะกดกลั้น กลิ้งเกลือก เลือกทางใด
คงสิ้นไร้ รักร่วม อ่วมเหมือนเดิม
จึงไม่คิด หาใคร ให้เจ็บปวด
ถึงจะชวด ชายไป ไม่ส่งเสริม
เถอะขออยู่ ไม่สน คนซ้ำเติม
ฤทัยเริ่ม คุ้นชิน ฉันยินดี
พันทอง
๒๗/๓/๕๗
add complete
by klonthaiclub fb
