นั่งอ่านกลอนอ่อนหวานสะท้านไหว
สาวคนไกลใจช้ำระกำเปลี่ยว
เธอนั้นรักเขายิ่งเพียงหญิงเดียว
คงมิเหลียวแลเราแค่ชาวดิน
แอบหลงรักปักทรวงเฝ้าห่วงหา
เราแค่กาป่าเขาลำเนาถิ่น
ซุกซ่อนไว้ภายในใจโรยริน
แม้ถวิลเยี่ยงไรได้แค่ปอง
ยามเห็นเขาหยอกยั่วหัวใจสั่น
กักกีดกั้นตัวเรามิเข้าข้อง
เธอห่างเหินเกินใจจะใฝ่จอง
ได้แต่แอบนั่งมอง...น้ำนองตา
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
