ได้อ่านบท จึงจดจำ คำพ่อสอน
ผ่านคำกลอน แฝงความนัย มองไม่เห็น
ต้องวิเคราะห์ เจาะจำแนก แตกประเด็น
จึงมองเห็น นิโรธะ ทุกประการ
เพียงละออง ของอณู "ชรูปะ"
เกิด "กลละ" "ชรูปัง" ในสังขาร
"วิบากขันธ์" ในกมล ปนสันดาน
เกิดทวาร รับรู้ อยู่ในทรวง
อสุจิ สนธิ "บรรณ" ในครรภ์แก้ว
ชาติเกิดแล้ว ภพใหม่ ใต้ภูสรวง
จิตสถิตย์ นิมิตรปลีก อีกหนึ่งดวง
ภายใต้บ่วง วิบาก ล้วนจาก "กรรม"
"กรรมชรูป" บุบสลาย บั้นปลายชาติ
ด้วยอำนาจ บารมี ที่อุปถัมภ์
ใต้ "ไตรลักษณ์" เฉย ทุกข์ สุข ทุกการกระทำ
เป็น "ลำนำ" บอกวัฏจักร ลักขณา
จิตไม่ใหม่ จิตไม่เก่า เพราะสืบสาน
ใต้สันดาน คนธีปักษ์ บุญรักษา
ดั่งลูกไม้ ปลูกกำกับ ทับกันมา
ต้นใหม่กว่า จากผลเก่า ที่เน่าไป
มีต้นเหตุ เศษจริต จิตไม่ว่าง
จึงเป็นทาง ให้สืบเสาะ ความสงสัย
ทุกเหตุแห่ง แหล่งที่ มีปัจจัย
จึงโยงใย ในภพชาติ ไม่ขาดกัน
ปฏิจจ สมุปบาท ชาติและภพ
เป็นทำนบ วัตรเปรียญ ที่เปลี่ยนผัน
เข้าใจกฏ จึงลดเหตุ เจตจรัญ
จึงดับขันธ์ ด้วยไม่เหลือ เชื้ออณูฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
