เนินจำราย พ่อตัวดี อยู่ที่ไหน
ฉันติดใจ ตรงกลอนผูก ใจถูกเผง
ประพันธ์นี้ มีมาถึง จึงบรรเลง
ให้ครื้นเครง ด้วยกวี มีที่ไป
ฉันเป็นเสี้ยว ของกวี ที่เหลืออยู่
ในคราบผู้ มนุษย์สิ ติโลกศัย
ตาหูลิ้น จมูก และกายใจ
สัมผัสได้ ถึงรสหยาบ ไม่ซาบซา
วิญญาณฉัน ขันธ์รู้ อยู่ห้าแบบ
หนึ่งกวี ที่แอบ อยู่ซอกผา
กลางป่าปูน กระจกแสง แห่งมายา
ลำนำนี้ จึงแต่งมา แถลงการ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
