แก้วกันหา ตอนที่ 3

เพิ่งแรกเริ่ม เดินทาง บนสายนี้
วอนทุกท่าน โปรดปรานี เอ็นดูบ้าง
ผิดถูกไป รับแก้ไข เป็นแนวทาง
ความคิดต่าง แจ้งให้รู้ บ้างเป็นไร
ขอน้อมนำ ความเห็นท่าน ไปปรับแก้
วานดูแล ติชม อย่าผลักไส
กลอนนิทาน เรื่องนี้ ข้าตั้งใจ
หวังคงได้ คำติชม ให้สมปอง

ฉลองกัน

แก้วกันหา ตอนที่ 1

จะกล่าวถึงรัตนาเหนือสิงขร
เมืองกินนรลอยละล่องกลางเวหา
ประดับแก้วแวววับระยับตา
สะท้อนแสงสุริยางามอำพัน
มีกษัตริย์ปกครองเรืองฤทธิ์เดช
นามวิเศษธรรศิลป์ช่างเสกสรร
ส่วนน้องนางแก้วมณีนามลาวันย์
บุเรศนั้นกว้างไกลหลายโกฏิวา

มีธิดาหนึ่งองค์ว่าทรงลักษณ์
ประไพพักตร์ผุดผ่องวิสาขา
เผ่าโบยบินกินนรีนามกัลยา
แก้วกันหาพาทีว่าดีครัน
เพิ่งแรกรุ่นชันษาได้สิบปี
พระชนนีสุดสวาทไม่เดียดฉันท์
ท้าวธรรศิลป์ปิตุเรชเฉกเดียวกัน
ว่ารักยิ่งมิ่งขวัญแก้วกัลยา

กุมารีแช่มช้อยลอยตามลม
ชี้ชวนชมเหล่าปักษีกลางเวหา
นางบินนำเหล่ากำนัลติดตามมา
ไกลออกไปคือธาราเมืองพลีไนย์
ทิศาบอกว่าประจิมเป็นแน่แท้
ไม่ผันแลเพราะหลงเพลินเกินแก้ไข
หนึ่งกำนัลเพิ่งบอกกล่าวสุดอาไลย
ธิดาน้อยหลงเข้าไปในวังวน

อนิจจาแก้วกันหากุมารี
ยังมิทันคิดหลบหนีสลัดขน
เกิดเมฆหมอกหอบร่างสร้างกล
สุริยนเลือนหายไปลับตา
นางตกใจใคร่ประหวั่นสะพรั่งพรึก
เสียงกึกก้องดังสนั่นทั้งเวหา
เหล่าข้าบาทเมืองกินนรที่ตามมา
เที่ยวกู่ร้องพลางมองหาไม่เจอกัน

ครั้นพอดีกลางนภาว่าแดดออก
ธาราฉอกซัดกระเซ็นทบเขตขันธ์
แก้วกันหากุมารีลืมตาพลัน
ชลาสินธุ์เบื้องหน้านั้นคือแห่งใด
นางถอดปีกออกจรตามริมฝั่ง
เห็นใครกันนอนอยู่ยังหลับใหล
เพ่งพิศดูก็ให้รู้กระจ่างใจ
ว่าความจริงใช่หลับใหลดังว่ามา