เมื่อน้องนางปันใจให้คนอื่น
ปู่..จะฝืนอดทนไปไร้ศักดิ์ศรี
รักหนุ่มเหนือ...ทิ้งเฒ่าใต้..ช้ำหลายปี
ชอบคนลพบุรี...ให้ออนซอน
เจ้าไม่แคร์หนีพี่ไปให้ใครหอม
เจ้ายินยอม..ไม่ยอมฟังพี่สั่งสอน
ตัดสินใจต้องอำลา..ชาวบ้านกลอน
เฒ่า..ชุมพรต้องนอนหนาวปวดร้าวใจ
แม้หนุ่มหล่อเพียงใดไม่เคยหวั่น
ยังรักมั่นนวลนางมิหวั่นไหว
ยังเฝ้าคอยนงคราญนาน..สักเพียงใด
บ้านกลอนไทย..ขอลาก่อน..ไม่ย้อนมา.
ริน ดอนบูรพา
๑๒ พ.ย.๕๖
ปู่..จะฝืนอดทนไปไร้ศักดิ์ศรี
รักหนุ่มเหนือ...ทิ้งเฒ่าใต้..ช้ำหลายปี
ชอบคนลพบุรี...ให้ออนซอน
เจ้าไม่แคร์หนีพี่ไปให้ใครหอม
เจ้ายินยอม..ไม่ยอมฟังพี่สั่งสอน
ตัดสินใจต้องอำลา..ชาวบ้านกลอน
เฒ่า..ชุมพรต้องนอนหนาวปวดร้าวใจ
แม้หนุ่มหล่อเพียงใดไม่เคยหวั่น
ยังรักมั่นนวลนางมิหวั่นไหว
ยังเฝ้าคอยนงคราญนาน..สักเพียงใด
บ้านกลอนไทย..ขอลาก่อน..ไม่ย้อนมา.
ริน ดอนบูรพา
๑๒ พ.ย.๕๖
ปล่อยให้รอซีดเซียว ทั้งเหี่ยวทั้งย่น
ไม่เคยสนเลยพี่สิบปีกว่า
แสนน้อยอกน้อยใจในโชคชะตา
พอจะคว้าสักคนไยบ่นจัง
ผ่านมานานยานย้อยลบรอยรัก
เคยสลักปักจินต์กลายสิ้นหวัง
รักหนุ่มใต้หลายลิ้นใจภิณท์พัง
ลืมความหลังสักวันผันใหม่ควง
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
