ความคิดถึง ตรึงอยู่ คู่ดวงจิต
แม้นด้อยสิทธิ์ ละไว้ ให้ประจักษ์
เพราะผลเหตุ เจตใส่ ยังไกลนัก
ฤทัยภักดิ์ ขอใกล้ ด้วยใจคอย
อันหอมกลิ่น สิ้นสา สุดหล้าโลก
ยังแพ้โศก รำพึง คนึงถ้อย
วันคืนค่ำ ถลำจินต์ จนบินลอย
ดวงตาน้อย หยุดนิ่ง ทุกสิ่งพลัน
หนึ่งโสมทรวง ดวงยิหวา วาจาแก้ว
ส่องวับแวว วาบเด่น ดั่งเช่นฝัน
ยินสำเนียง เสียงห้วง แม่จวงจันทร์
ร้อยประพันธ์ อื่นชืด ดูจืดจาง
โอ้ว่าใจ หนออ้อน โอนอ่อนเอ๋ย
เพียงพี่เอ่ย ความนัย ใช่ถากถาง
ถักถ้อยกลอน วอนรัก มิปิดพราง
ดั่งทอดทาง ดวงแด โสมแขรวน
บรรจงพิศ..พินิจกานท์..ที่หวานรื่น
ชวนจิตชื่น..หมื่นวัน..เมื่อฝันหวน
มาหยอกเย้า..เช้าค่ำ..วางสำนวน
เผยทั่วถ้วน..คล้องใจ..ว่าใยดี
หวามฤทัย..เหลือเกิน..กลัวเพลินหลง
ตกบ่วงลง..ปลงหลัก..รักสุขี
เข้ามาอ่าน..กลอนพจน์..บทวลี
ทุกครั้งมี..ใจคล้อย..ตามลอยปอง
ความหวังดี..พี่ยา..มอบมาให้
รับด้วยใจ..สุขคล้าย..หายหม่นหมอง
ฤทัยเปี่ยม..ยิ่งนัก..จักสมปอง
เจ้าโสมส่อง..หมดทุกข์..สุขดวงแด
หนึ่งโสม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
