ดอกรักริน...กลิ่นกรุ่น...ละมุนจิต
ดมเพียงนิด...คิดถึง...คนึงหา
มังตราพี่...กลั่นร้อย...ถ้อยวาจา
จากอุรา...แทนใจ...จะไม่จาง

หอมกลิ่นคำ...ร่ำริน...ถวิลนัก
หอมคำภักดิ์...ตราตรึง...ถึงรุ่งสาง
หอมคำเอ่ย..เผยนัย...ยามไกลทาง
หอมมิวาง...หอมล้ำ...คือ คำ "รัก"

            หนึ่งโสม


ความคิดถึง   ตรึงอยู่  คู่ดวงจิต                 
แม้นด้อยสิทธิ์   ละไว้   ให้ประจักษ์
เพราะผลเหตุ   เจตใส่   ยังไกลนัก           
ฤทัยภักดิ์   ขอใกล้   ด้วยใจคอย
อันหอมกลิ่น    สิ้นสา  สุดหล้าโลก         
ยังแพ้โศก   รำพึง    คนึงถ้อย
วันคืนค่ำ   ถลำจินต์    จนบินลอย             
ดวงตาน้อย   หยุดนิ่ง   ทุกสิ่งพลัน
หนึ่งโสมทรวง   ดวงยิหวา   วาจาแก้ว           
ส่องวับแวว   วาบเด่น   ดั่งเช่นฝัน
ยินสำเนียง   เสียงห้วง    แม่จวงจันทร์         
ร้อยประพันธ์    อื่นชืด   ดูจืดจาง