อันโบราณ ขานถ้อย ดุจอ้อยหวาน
แม้เพียงผ่าน พ้นกลิ่น ดั่งสิ้นเถา
แต่ความจริง สิ่งใด ในใจเรา
แม้ล่วงเก่า กลั่นร้อย คือถ้อยจริง
จะยืนยง คงมั่น นิรันดร์ศก
จะแผ่ปก ใจซื่อ คือทุกสิ่ง
จะยึดถือ สัจวาจา ภาษาอิง
ให้ยอดยิ่ง ไม่ย่อย่น มิสนใด
คือสิ่งแสน แทนใจ บอกให้หมด
อนาคต มันแน่ สักแค่ไหน
ถ้าวันหนึ่ง เธอร้าง เลยห่างไป
พี่ดีใจ ว่าพูดแล้ว นะแก้วตา
แม้เพียงผ่าน พ้นกลิ่น ดั่งสิ้นเถา
แต่ความจริง สิ่งใด ในใจเรา
แม้ล่วงเก่า กลั่นร้อย คือถ้อยจริง
จะยืนยง คงมั่น นิรันดร์ศก
จะแผ่ปก ใจซื่อ คือทุกสิ่ง
จะยึดถือ สัจวาจา ภาษาอิง
ให้ยอดยิ่ง ไม่ย่อย่น มิสนใด
คือสิ่งแสน แทนใจ บอกให้หมด
อนาคต มันแน่ สักแค่ไหน
ถ้าวันหนึ่ง เธอร้าง เลยห่างไป
พี่ดีใจ ว่าพูดแล้ว นะแก้วตา
ดอกรักริน...กลิ่นกรุ่น...ละมุนจิต
ดมเพียงนิด...คิดถึง...คนึงหา
มังตราพี่...กลั่นร้อย...ถ้อยวาจา
จากอุรา...แทนใจ...จะไม่จาง
หอมกลิ่นคำ...ร่ำริน...ถวิลนัก
หอมคำภักดิ์...ตราตรึง...ถึงรุ่งสาง
หอมคำเอ่ย..เผยนัย...ยามไกลทาง
หอมมิวาง...หอมล้ำ...คือ คำ "รัก"
หนึ่งโสม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
