ฉันขอก้าว ตามไป ไม่ขอห่าง
เพราะมานคว้าง ร้างรา พาหวั่นไหว
รู้สึกว่า รักเธอ เสมอไป
ทุกข์ท้อใจ ไกลกัน หวั่นอุรา
อาจเป็นเพราะ รักมั่น พันผูกจิต
จึงสนิท ชิดนัก รักห่วงหา
ไม่เคยมี ใครใหม่ ในสายตา
รักกานดา ยาจิต นิจนิรันด์
ไม่ขอห่าง ร้างไกล ไปเพียงก้าว
แม้เรืองราว ยาวนาน ผ่านเหมือนฝัน
ฉันก็รัก ภักดี ทุกวี่วัน
เธอเท่านั้น มั่นอยู่ คู่ดวงใจ
ชลนา ทิชากร
เพราะมานคว้าง ร้างรา พาหวั่นไหว
รู้สึกว่า รักเธอ เสมอไป
ทุกข์ท้อใจ ไกลกัน หวั่นอุรา
อาจเป็นเพราะ รักมั่น พันผูกจิต
จึงสนิท ชิดนัก รักห่วงหา
ไม่เคยมี ใครใหม่ ในสายตา
รักกานดา ยาจิต นิจนิรันด์
ไม่ขอห่าง ร้างไกล ไปเพียงก้าว
แม้เรืองราว ยาวนาน ผ่านเหมือนฝัน
ฉันก็รัก ภักดี ทุกวี่วัน
เธอเท่านั้น มั่นอยู่ คู่ดวงใจ
ชลนา ทิชากร
ฉันก้าวถอย หนอย!ห้าม ยังตามติด
อย่ามาชิด มิเชื่อ เหลือทนได้
เลยตดปัง ดังลั่น สราญใจ
นี่..!หอมไหม ไม่ฟังคำ อย่าทำงอน
วางมือแหมะ กระแซะใกล้ ไม่เข้าท่า
ป่วนอุรา พาอวล กระอ่วนอ่อน
ระบบกาย ภายใน มันไหวคลอน
เลยต้องผ่อน ผายเผย เสบยไป
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
