ต้องบินเสี่ยง ดุจนก โอ้อกเอย...?
ร่างโผผิน บินจร อ่อนแรงนัก
ร่อนลงพัก คอพับ จับนิ่งเฉย
ครึ่งชีวัง สังขาร ผ่านล่วงเลย
ยังมิเคย สมรัก แม้สักครา
รักแรกผลิ นิยม เริ่มชมชื่น
เพียงข้ามคืน รู้ดี ต้องหนีหน้า
เราแค่นก ผกไพร ไร้ราคา
เผยอฟ้า เคียงคู่ อยู่อย่างไร
ช่วงเงียบเหงา เศร้าหมอง สองพานพบ
สายตาสบ กำหนัด อัชฌาสัย
สูงยศฐา บรรดาศักดิ์ รักแรมไกล
เรานกใน ถ้ำเถื่อน เธอเลื่อนลาง
คงลำบาก ยากหวัง ครั้งที่สาม
โบยบินตาม ประสา อุราว่าง
เมื่อไรนะ นกขมิ้น สิ้นมนต์จาง
สุดปลายทาง พ้นทุกข์ ที่ซุกใจ
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
