อย่าเพิ่งต๊กกะใจไปเลยเจ้า
อย่าเพิ่งเฝ้าปรุงจิตจนคิดสั้น
เพียงได้ยินเสียงสาว,เจ้างงงัน
เธอตอบพลัน,ส่งต่อให้พ่อคุย
ก็วันหยุดอย่างนี้ทุกทีแหละ
ลูกหลานชอบมาแปะแวะทอดหุ่ย
มีทั้งหญิงทั้งชาย มา กรายกรุย
ดีไม่เจอคนลุยตะกุยเอา
ถ้าคิดถึงโทรหาไม่ว่าหรอก
แต่ขอบอกอย่าเผลอเดี๋ยวเจอเห่า
เพราะเธอชอบหวงก้างมิบางเบา
แม้แต่เงายังฟันมิบันยัง
“ไพร พนาวัลย์”
ก่อนโทรหา กี่มื้อ ก็คืออ้าย
ครานี้หน่าย หรือนั่น เลยหันหลัง
ทิ้งมือถือ ไกลตัว น่ากลัวจัง
เครื่องจะพัง เสียก่อน เจอค้อนเอา
ที่โทรหา ทุกครั้ง หวังเจออ้าย
นึกย่านหลาย ปลายสาย กลายคือเขา
ฮู้บ่น้อ ท้อจ๋อง หน่องซึมเซา
มานั่งเหงา น้ำตาซึม อ้ายลืม"ดิน"
มือถือหน่อง ครองเหงา ทั้งเซ้าค่ำ
เฝ้าลูบคลำ ย้ำเตือน อ้ายเจื่อนสิ้น
ไว้ถ่ายรูป แมวหมา ให้สาจินต์
บ่ได้ยิน อ้ายพลอด ตลอดไป
ครานี้หน่าย หรือนั่น เลยหันหลัง
ทิ้งมือถือ ไกลตัว น่ากลัวจัง
เครื่องจะพัง เสียก่อน เจอค้อนเอา
ที่โทรหา ทุกครั้ง หวังเจออ้าย
นึกย่านหลาย ปลายสาย กลายคือเขา
ฮู้บ่น้อ ท้อจ๋อง หน่องซึมเซา
มานั่งเหงา น้ำตาซึม อ้ายลืม"ดิน"
มือถือหน่อง ครองเหงา ทั้งเซ้าค่ำ
เฝ้าลูบคลำ ย้ำเตือน อ้ายเจื่อนสิ้น
ไว้ถ่ายรูป แมวหมา ให้สาจินต์
บ่ได้ยิน อ้ายพลอด ตลอดไป
"ดิน"
ยืนยันข้อยตั้งใจ๋..ข้อยบ่ได้พิมพ์ผิดเด้อ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
