เจ้าวันเพ็นจากไปพาใจเศร้า
ทุกข์รุมเร้าหลายวันตื้นตันหนัก
จงไปดีเถิดหนาถึงคราพัก
อย่านานนักกลับมา มี๊จะรอ
จากมี๊ไปมี๊เหงามี๊เศร้าโศก
อยากหนีโลกสีหม่นจนใจฝ่อ
มี๊ขออยู่สร้างบุญเป็นทุนพอ
เพื่อถักทอสัมพันธ์สู่วันเพ็น
แม้นชาติหน้าถ้ามีปรานีเถิด
ขอจงเกิดเป็นลูกแม่ได้แลเห็น
เราจะอยู่ด้วยกันเช้ายันเย็น
แม้ลำเค็ญเพียงใดไม่ทิ้งกัน
ชาตินี้เราทำบุญร่วมกันน้อย
ลูกจึ่งพลอยหมดกรรมที่กางกั้น
ขอชาติหน้ามาพบประสบพลัน
บุญเทียมทันมั่นคงดั่งวงเดียว
กำลังใจของแม่ยามแก่เฒ่า
มีเพียงเจ้าเท่านั้นดั่งจันทร์เสี้ยว
วิญญาณเจ้าเฝ้าชมอย่างกลมเกลียว
ด้วยมือเรียวของแม่แผ่ส่วนบุญ
แม้เจ้าจากมี๊ไปอยู่ปลายฟ้า
จงอยู่ดีเถิดหนาอย่าว้าวุ่น
ขอผลบุญสุนทานช่วยจานจุน
ด้วยไออุ่นจากใจมอบให้เธอ เทอญฯ
ปู่ทวดไพร พนาวัลย์
สียะตรา คุณเขียนได้ดีมาก ถ้ามีความสุขในการเขียน ก็ระบายออกมาเถิด พวกเราจะรออ่าน นะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
