......๑๖......



......มี๊ห้ามไม่ให้หนูมีแฟนนน..แอ่ะ...แต่สองสามเดือนก่อนเรามาจากบ้านเสนามีหนุ่มล้อออ..หล่อค่ะมาหาหนู...มาทู้กกกวัน...จนมี๊จับ

ได้...เขิลลเป็นที่สุด...หนูว่าเค้าเป็นเนื้อคู่ของหนู..ก็หนูชอบเค้านี่คะ...เราแค่แกว่งหางให้กันมี๊ก็ดุหนูแล้วเรียกให้เข้าบ้าน...มี๊บอกว่า

เค้าน่าจะมีชาติตระกูลเป็นลาบราดอร์แต่สีดำสนิท...หนูชอบพวกตัวดำค่ะ..อิ๊  อิ๊...คนเค้าบอกมี๊ว่าเค้าใจดี  ไม่ดุร้าย...เค้าชื่อ  โรตีค่ะ...

หนูบอกแล้วเค้าเป็นเนื้อคู่  ชื่อยังเหมือนกันเลย...หลังๆมี๊ก็ชอบเค้านะคะเอาลูกชิ้นให้เค้าด้วยแต่ก็ไม่ให้หนูไปยืนแกว่งหางอยู่ดี..มี๊กีด

ขวางทางรักของหนู...นี่หนูก็ยังคิดถึงเค้าอยู่เลย...เฮ้ออ....ในซอยที่บ้านเสนาไม่ค่อยมีหนุ่มๆเลยค่ะมีก็นายบัดดี้ขี้กลัวกับนายแมคทีบ้าน

ป้าแดง...เวลาฝนตกฟ้าร้องฮูมม..ฮูมมมม นายบัดดี้จะร้องไห้ลั่นบ้าน...สู้หนูก็ไม่ได้หนูแค่เดินตามมี๊..นั่งตามมี๊...แล้วก็ปิดตา   อุดหูตาม

มี๊..แค่นี้หนูก็ไม่กลัวแล้วค่ะ...ก่อนเราจากมานายบัดดี้ต้องไปผ่าตัดค่ะ  ขาเป๋  เพราะเค้ากระโดดขึ้นกำแพงบ้านแล้วขามันไม่สามัคคีกัน

เค้าเลยตกลงมา...มี๊บอกว่านายบัดดี้พยายามเป็นนินจาฮาโตริค่ะ...หนูก็เคยไปหาหมอค่ะ...หนูวิ่งไล่จิ้งก่า...เค้าวิ่งปรู๊ดดดดดขึ้นไปบน

ต้นส้มโอ  หนูตะครุบเค้าค่ะแต่ขาหนูสั้นหนามต้นส้มโอใจร้ายเลยจิ้มหนู๒รู...หนูร้องไห้ลั่นบ้าน  ก็มันเจ็บนี่คะ...มี๊รีบลงมาดู  แล้วสันนิ

ฐานว่าหนูต้องโดนงูกัดแน่ๆ...มี๊กับหมอรุมดูหนู   หมอบอกว่าถ้าเป็นงูรอยเขี้ยวต้องชิดกว่านี้...ต้องเป็นตะขาบแน่เล้ยยย  หมอบอก...มี๊

ส่ายหน้าแล้วชี้ให้หมอดูว่ารู๒รูบนขาหนูมันห่างกันตั้งเกือบ๓นิ้ว..ต้องเป็นตะขาบยักษ์ในเรื่องเพชรพระอุมาแน่เลยที่กัดหนู...หมอเลยฉีด

ยาให้หนูอีก๑รู..แล้วก็เอาผ้าพันแผลสีแดงงงพันขาให้หนู....ก็หนูพยายามบอกมี๊กับหมอแล้วววว่าส้มโอค่ะส้มโอที่กัดหนู...



......๑๗......



……ฝนตกค่ะ..ฟ้าร้องเสียงดัง..หนูกลัว...มี๊ยืนร้องไห้ตรงหน้าต่างตรงโต๊ะที่มี๊ทำงาน ...มี๊คงคิดถึงบ้านเสนา...มี๊มองต้นชมพู่ที่หนูเคย

เล่า  ตอนนี้ลูกเค้ายังเป็นสีชมพู...ที่บ้านเสนาของเราก็มีชมพู่ค่ะ  มี๊บอกว่าเป็นชมพู่เมืองเพชร..มี๊คอยให้เค้ามีลูกตั้งเป็นสิบปีก่อนหนู

เกิด...สองปีที่ผ่านมาเค้าก็มีลูกค่ะ...เต็มไปหมดแต่มีตัวยึกยืออยู่ในนั้น..แล้วลูกเค้าก็ร่วง...มี๊ไม่มีเหตุผลที่จะมีต้นชมพู่ที่มีตัวยึกยือ...ไม่

มีเหตุผลที่จะมีต้นส้มโอใจร้ายที่มีแต่หนามแหลมๆ...แค่มี๊ไม่อยากทำลายสิ่งที่แม่ของมี๊...ยายของมี๊...ปลูกฝังไว้ที่บ้าน...มี๊ละเอียดกับสิ่ง

รอบตัวมี๊...เมื่อมี๊พบเจอกับความหยาบกระด้าง...มี๊มักจะเดินก้าวข้ามสิ่งเหล่านี้ไม่พ้น...มี๊สอนให้หนูมีเมตตา ไม่รังแกใครๆ  แล้วก็เล่าแต่

สิ่งที่เป็นจริง...วันนี้มี๊ก็พาหนูไปทะเลค่ะ  จ้างรถเด็กผู้หญิงตัวดำๆมี๊ให้ตังค์เค้าเยอะแยะเค้าดีใจเพราะเค้าต้องเอาไปเรียนหนังสือ...แต่

หนูไม่สนุกเลย  เพราะมี๊เศร้าๆ...มี๊เก็บเปลือกหอยสีม่วงแสนสวยได้๒อัน...แต่มี๊ก็ยังเศร้า...หนูอยากเล่าเรื่องที่สนุกๆแต่หนูสงสารมี๊...

อธิษฐานให้มี๊ของหนูหลับฝันดี..แล้วตื่นมาพบกับสิ่งที่ดีๆนะคะ...



......๑๘......




......หนูว่ามี๊คงสงสารหนูที่เอาแต่นอนมองมี๊..แล้วถอนหายใจ...มี๊จูบหัวหนูแล้วสัญญาว่ามี๊จะเข้มแข็ง...มี๊พาหนูไปอึ๊..อึ  ไกลกว่าเดิม...

มี๊เรียกทุ่งฟอร์เกตมีนอต...มี๊บอกว่ามันคล้ายๆน่ะค่ะที่จริงเค้าเป็นต้นหญ้าแปลกๆที่เราไม่เคยเห็น  มันเป็นก้านเรียวๆยาวววแล้วก็เป็น

เหมือนเกล็ดปลาตรงนี้จะมีดอกเล้กกกเล็กสีม่วง...มี๊เคยเก็บเอามาใส่แก้วเอาน้ำให้เค้ากินแต่พี่แมวบอกว่าเดี๋ยวดอกเค้าก็ร่วง...มี๊บอกว่า

เค้าก็ร่วงแต่เค้าก็มีดอกใหม่ออกมาตรงเกล็ดอีกเค้าก็เลยสวยอยู่ตั้งหลายวัน...มี๊ให้หนูเดินสำรวจนานขึ้น..มีดอกหญ้าสีเหลืองแซมเต็มไป

หมดด้วยค่ะมันไหวๆเวลาลมพัดทำให้หนูรู้สึกดีเหมือนมีเพื่อนเยอะแยะมาอึ๊ อึด้วยกัน...มีดอกไม้ประหลาดมันเป็นกลมๆฟูๆสีชมพูพอหนูไป

ไกล้ๆใบเขียวๆของเค้าก็หุบปั๊บมีบอกว่าเค้าชื่อไมยราพค่ะ...มี๊บอกหนูว่าความสุขเล็กๆน้อยกับสิ่งสวยงามมีอยู่รอบตัวถ้าเราสัมผัสได้

ทุกอย่างมีคุณค่ากับเราเสมอ...เปลือกหอยสีม่วงแสนสวยมันบิ่นไปนิดนึงค่ะมี๊ลืมไว้ในกระเป๋ากางเกง...วันนั้นหนูก็เห็นนะคะใต้น้ำมีแต่

ม่วงมี๊เลือกไม่ถูกเลยเค้าเป็นเปลือกหอยบางๆเหมือนหอยโข่งตัวเล็กๆหนูเหยียบเค้าก็แตก...มี๊บอกว่าทะเลที่นี่แปลกจังครั้งแรกที่มี๊มา

เที่ยวที่นี่มี๊เก็บเปลือกหอยสังข์ได้ตั้งหลายอันแต่ตอนนี้ไม่มีเลย...บางวันก็ไม่มีเปลือกหอยสักอัน...แล้วก็มามีสีม่วงเต็มหาด...มี๊เลยไม่

คาดหวังว่ามี๊จะพบเปลือกหอยแบบไหนอีก...รอให้ทุกอย่างผ่านเข้ามาให้มี๊พบเห็นแล้วก็เป็นสุขกับสิ่งนั้นดีกว่า...



......๑๙......



......มี๊ดูสบายใจขึ้นค่ะ..ลูกค้ามี๊โทรมาหามี๊หลายคน  หนูได้ยิน  แล้วหนูก็เห็นมี๊ยิ้ม...มี๊มุ่งมั่นมากขึ้น...พี่แมวชมเปลือกหอยสีม่วงที่มี๊

เก็บมาว่าสวยจัง  คิดว่ามี๊เอาไปย้อมสี  พี่แมวให้ผักบุ้งหนู๒อัน...อาร๊อยยยอาหร่อยไม่ได้กินตั้งนานแล้วค่ะ...หนูกับน้องถุงชอบกินผักบุ้ง

เหมือนกันค่ะ..หนูจะนอนถือเค้าไว้แล้วค่อยๆเล็มทีละนิดๆหนูชอบที่มี๊เรียกว่าผักบุ้งท้องนาค่ะใบมันเล็กหน่อยผักบุ้งจีนใบมันใหญ่..มี๊กับ

หนูจะแบ่งกันกินมี๊กินใบแล้วหนูก็กินก้าน...มี๊เอาพี่ต้นไม้มาจากบ้านป้าติ๋มอีก๒ต้นค่ะมีพี่บานบุรีกับพี่ราตรี...มี๊บอกว่าพี่บานบุรีอาการร่อ

แร่...แต่มีสัญญาณชีพเล็กน้อยกับจุดสีเขียวเล้กกกกเล็กตรงกิ่งแห้งๆ...ก่อนมาที่นี่พี่บานบุรีเค้าก็มีดอกเยอะกว่าทุกครั้งจนมี๊แปลกใจแม่

ของมี๊ปลูกพี่บานบุรีไว้ริมรั้วใกล้ประตูบานเล็กค่ะ...ตอนเช้าอากาศเย็นๆพี่เค้าจะหอมอ่อนๆ...มี๊บอกว่าพี่เค้าเป็นพันธุ์โบราณดอกเล็กๆแต่

หอม...พี่ประทัดจีนที่หนูลืมเล่าเค้าเริ่มมีดอกนิดๆแล้วค่ะ...นกกินปลีเค้าชอบมากินน้ำหวานที่ดอกสีแดงเล็กๆนี้ค่ะ...ที่บ้านเสนามีต้น

ประทัดจีนกอใหญ่ใต้ระเบียงห้องมี๊กับที่ตรงข้ามหน้าต่างห้องครัวมี๊ชอบดูเวลานกกินปลีเค้ามากินน้ำหวาน  เค้าจะมากันเป็นคู่ค่ะนานๆครั้ง

จะมีลูกนกฝึกหัดบินตามมาด้วย…

…………วันนี้มี๊ทำงานได้เยอะค่ะ... พอตอนเย็นมี๊เลยไปตัดหญ้าตรงวงกลมเล็กๆของร้านค้าข้างๆบ้าน...มี๊เอาหนูผูกไว้หน้าบ้าน  แล้วมี๊ก็

คอยชะเง้อมองหนู...แหมมม..นะคะ  หนูก็อดไม่ได้ที่จะเห่าคนตัวดำๆที่ผ่านหน้าบ้าน...มี๊กลัวคุณRONเค้าดุหนูมี๊เลยจะพาหนูขึ้นห้อง

ของเรา...คุณRONเค้า...no  no…แล้วเค้าก็ให้มี๊เอาสายจูงหนูให้เค้า.....เค้าเลยต้องนั่งจูงหนูลุกไปไหนไม่ได้......หนูก็รู้สึกปลอดภัย

ดีค่ะ....มี๊ตัดหญ้าจนเสร็จ...คุณเจ้าของร้านข้างบ้านเค้าขอบคุณมี๊...มี๊เลยฉวยโอกาสค่ะ...ขอที่ว่างๆตรงนั้นให้พี่ต้นไม้อีก๔ต้น...คุณ

คนนั้นเค้าใจดีมากๆ...ให้เอามาวางเล้ยยย...บ้านเค้าจะได้สวยงาม...หนูนั่งมองมี๊ใต้เก้าอี้ของคุณRON...หนูดีใจที่มี๊ได้ทำอะไรที่มี๊มี

ความสุข...