เสียงที่คร่ำ ครวญส่ง คงไม่เพราะ
ไร้เสนาะ ดั่งมาด ปรารถนา
จึงหมดสิทธิ์ คิดหวัง รั้งกานดา
ให้กลับมา คู่เคียง ร้อยเรียงใจ
ขลุ่ยฯเลานี้ จึงช้ำ ระกำหม่น
กลั้นใจทน ทุกวัน อย่างหวั่นไหว
เส้นทางรัก หักร้าง ระหว่างใจ
ครวญส่งให้ ยินเพียง..เสียงเรียกนาง