ขวดเป็นแค่ขวดนั้นมันกระจอก
แจกันสมกันออกกับดอกไม้
ขวดไม่คู่ควรหรอกดอกไม้ใคร
ขอเก็บรักเอาไว้ข้างในขวด
ดอกไม้ในขวดนี้มีหนึ่งดอก
ดอกไม้ชอกช้ำใจให้ร้าวรวด
ปักแจกันงามใจไม่เจ็บปวด
ปักขวดอวดใครใครน่าอายนัก
ไม่อยากเป็นดอกไม้ให้ใครเด็ด
ดอกไม้เข็ดเหลือทนคนแกล้งหัก
แม้เป็นแจกันทองมาปองรัก
เขาฟูมฟักชั่วยามแล้วหยามกัน
จะเป็นไห, กะละมัง,ถังหรือขวด
ย่อมเจ็บปวดแม้นหลงปลงจิตมั่น
ถลำใจชอกช้ำเกินรำพัน
เปลี่ยนดอกไม้ทุกวัน..ฉันคงตรม
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
