"บอกลาเธอตรงนี้คนดีที่แสนไกล"
.........................
นั่งอ่านทวนหลายครั้ง แต่ ก็ยังสับสน
กล่าวหาเราอับอายผู้คน...ยามใกล้หล่อน
กลายเป็นคน แปลกหน้าสำหรับเธอ ที่เว้าวอน
คืนวันหลังเก่าก่อน เธอและฉันสัญญามี
กล่าวคำว่า รัก เอียงอายในวันนั้น
ทำให้ฉันเริ่มหวั่นไหว...ใจเต้นถี่
เสมือนเรือหลงทางกลางมหาสมุทร สุดโชคดี
ได้มองเห็นไฟสี ประภาคาร ส่องผ่านมา
กำลังแล่นมุ่งหน้าเข้าหาชายฝั่ง
คลื่นลมปะทะไม่หยุดยั้งอย่างทะเลบ้า
ความหวังโชคชะตา ราศีปลอดรอดชีวา
อนิจจา....ไฟแกล้งดับ
ปล่อยให้เรือเคว้งคว้าง อับปางลง.
นพ
16พ.ค.56
.........................
นั่งอ่านทวนหลายครั้ง แต่ ก็ยังสับสน
กล่าวหาเราอับอายผู้คน...ยามใกล้หล่อน
กลายเป็นคน แปลกหน้าสำหรับเธอ ที่เว้าวอน
คืนวันหลังเก่าก่อน เธอและฉันสัญญามี
กล่าวคำว่า รัก เอียงอายในวันนั้น
ทำให้ฉันเริ่มหวั่นไหว...ใจเต้นถี่
เสมือนเรือหลงทางกลางมหาสมุทร สุดโชคดี
ได้มองเห็นไฟสี ประภาคาร ส่องผ่านมา
กำลังแล่นมุ่งหน้าเข้าหาชายฝั่ง
คลื่นลมปะทะไม่หยุดยั้งอย่างทะเลบ้า
ความหวังโชคชะตา ราศีปลอดรอดชีวา
อนิจจา....ไฟแกล้งดับ
ปล่อยให้เรือเคว้งคว้าง อับปางลง.
นพ
16พ.ค.56
เผลอเอ่ยคำทักถามความจึงเผย
แอบชื่นเชยฝันใฝ่ใจแอบหลง
เกรงว่าคุณเดียจฉันท์ฝันปลดปลง
ดั่งเรือล่มจมลงกลางทะเล
น้องเป็นสาวภูธรกลอนกานท์เปื่อย
เพ้อไปเรื่อย..พายงัด คลื่นซัดเห่
คือประทีปส่องไฟไม่รวนเร
เกรงเรือเร่ผ่านมาแล้วลาลับ
แค่อยากถามความนัยใจคุณนั้น
ถ้ารักฉันอายไหมใคร่สดับ
สาวบ้านกลอนอ้อนวาจาคณานับ
ประภาคารแพ้ยับ..ต้องอับอาย
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
