เช้าตีห้า ฟ้าสาง ถ่างตาจ้อง
แอบยิ้มย่อง มองทาง วางกลอนนั่น
กาแฟแก่ ถ้วยเก่า เช้าทุกวัน
หวังสุขสันต์ ฝันไกล ใจล่องลอย
คนรู้ใจ หายไป ไม่เห็นหน้า
ให้นำพา หงุดหงิด จิตเงื่องหงอย
ตะขิด-ตะขวง ทรวงลึก นึกแต่คอย
แท้มัวฝอย กับคนใหม่ แหม! ใจดำ
แอบยิ้มย่อง มองทาง วางกลอนนั่น
กาแฟแก่ ถ้วยเก่า เช้าทุกวัน
หวังสุขสันต์ ฝันไกล ใจล่องลอย
คนรู้ใจ หายไป ไม่เห็นหน้า
ให้นำพา หงุดหงิด จิตเงื่องหงอย
ตะขิด-ตะขวง ทรวงลึก นึกแต่คอย
แท้มัวฝอย กับคนใหม่ แหม! ใจดำ
"ดิน"
โอ้เธอหนอ ต่อว่า จนหน้าเสีย
ฉันแสนเพลีย ขึ้นเขา เอาในถ้ำ
สมุนไพร ใช้ราก เปลือกตากตำ
ลบลายดำ ด่างจุด เธอหลุดไป
ต้องรอนแรม ร้อนรน ฝนก็แกล้ง
พอยามแลง เจอหมี ดำปี๋ใหญ่
รีบดีดร่ม สปริง มันวิ่งไกล
รอดตายได้ กลับมา พบหน้าเธอ
ร่มกางเสียงดัง โผ้ม! หมีกลัวอ่ะครับ
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
