คนไม่หวานอย่างพี่ไม่มีรัก
มาทวงทักถามไถ่พาใจเก้อ
หลงรักเขาหมดใจใฝ่ปรนเปรอ
หัวใจเบลอเก้อเขินเขาเมินไกล
อ้อมแขนพี่ว่างเปล่าเพราะเขาทิ้ง
มอบรักจริงหญิงเมินไม่เดินใกล้
ทั้งรูปชั่วตัวดำมิอำไพ
มีแต่ตัว,หัวใจ,ไร้เงินตรา
จงมองพี่ทุกด้านให้นานหน่อย
แล้วจึงค่อยตัดใจทั้งซ้ายขวา
อาจมีมุมเว้าแหว่งตกแต่งมา
คำพูดจาปราศรัยอาจไม่จริง
เพราะหัวใจแหลกยับไปกับรัก
เพราะอกหักหลายซ้ำจำทนนิ่ง
เพราะใจอ่อนวอนเว้าเข้าแอบอิง
เพราะใจหญิงเชื่อง่ายอาจตายฟรี
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
