องค์เทวา ฟ้าดิน คงผินพบ
ส่งมานพ หนุ่ม(เหลือ)น้อย ลอยจากสรวง
วจีหวาน ซ่านไซร้ ทุกใยยวง
แทรกซอกทรวง ห้วงมาน สะท้านใจ
กอดหมอนพับ หลับพริ้ม แล้วยิ้มส่ง
ด้วยเพราะหลง คำพี่ ฤดีใฝ่
ยิ่งกว่าสุข สุขซ่าน หาปานใด
มิรักใคร ไหนเท่าพี่”รพีกาญจน์”
ส่งมานพ หนุ่ม(เหลือ)น้อย ลอยจากสรวง
วจีหวาน ซ่านไซร้ ทุกใยยวง
แทรกซอกทรวง ห้วงมาน สะท้านใจ
กอดหมอนพับ หลับพริ้ม แล้วยิ้มส่ง
ด้วยเพราะหลง คำพี่ ฤดีใฝ่
ยิ่งกว่าสุข สุขซ่าน หาปานใด
มิรักใคร ไหนเท่าพี่”รพีกาญจน์”
"ดิน"
ซดน้ำแกง แรงร้อน ห่อนรู้เผ็ด
น้ำลายเล็ด ชิมตัก สำลักหวาน
"มิรักใคร ไหนเท่า" เยาวมาลย์
กล่าวไขขาน ฝากมา หน้าบ้านกลอน
อิ่มกลางวัน ทันที พี่ทราบจิต
ส่งจุมพิต ออกไป กับไอค่อน
ยังคิดถึง ซึ้งทรวง ห่วงอาวรณ์
จะหนาวร้อน อย่างไร ไม่เปลี่ยนแปลง
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
