เมฆทึมทึม ซึมเซา เหงาจริงแท้
ตะวันแหย่ ยอดไม้ ไยหม่นหมอง
น้ำค้างพรม พร่างพราว ขาวชวนมอง
แสงสาดส่อง ปล่องเขา เช้าทุกวัน
ไม่มีหลบ เหลี่ยมหลีก ทุกซีกส่วน
ต่างก็ล้วน วัฏจักร ปักใจมั่น
ศิลาแลง แข็งขืน ยืนประชัน
น้ำหยดพลัน กลั่นกร่อน อ่อนง่ายดาย
เฉกชีวิต มีทุกข์ ปนสุขสม
คละเคล้าพรม ตรมหม่น จนเบื่อหน่าย
ต้องทำใจ ต่อเติม เพิ่มแรงกาย
จุดมุ่งหมาย ตามฝัน นั้นเรื่องจริง
พันทอง
๓๐/๐๔/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
