.jpg)
ผิวเนียนนุ่ม ชุ่มตา ใบหน้าขาว
อายุราว สิบสามครั้ง ยังแสนสวย
ร่างกายแข็ง แรงใจ ไร้ระทวย
ท้ายสุดป่วย อยู่โยง เฝ้าโรงบาล
ยืนชะเง้อ เธอชะแง้ ดูแลเด็ก
คอยตรวจเช็ค ความพร้อม คอมพ์สถาน(ร.ร.)
ถึงศิษย์รู้ ฤๅเท่า ครูชำนาญ
อาจเสียการ ไม่ทัน วันเปิดเรียน
จมูกโด่ง โพรงหลุบ หุบขี้ฝุ่น
ลอยปลิววุ่น ฝนสาด อากาศเปลี่ยน
ร่างซกเหงื่อ เนื้อตัว หัววิงเวียน
อยากอาเจียน แน่นหลัง กระบังลม
เกิดตุ่มผุด จุดคัน คะยั้นคะเย่อ
เม็ดเบ้อเร่อ เล็กบ้าง กลางผสม
ลามทั่วไป ใสผด กดหัวจม
มีขึ้นแซม แหลมคม เหมือนนมแมว
เจาะเส้นดำ น้ำเกลือ เจือสารเข้ม
สามวันเต็ม โยงโยง คงนอนแผ่ว
เปิดกระดาน บ้านกลอนไทย ไร้วี่แวว
เธอเสียดแซว อีกเพื่อน ขวดเลือนลาง
ซัมบาล่า ท่ารอ ใจห่อเหี่ยว
ไร้คู่เกี้ยว วางกลอน ตอนรุ่งสาง
ชลนา ว้าวุ่น ครุ่นครวญคราง
พวกเราต่าง ส่งจิต คิดถึงเธอ
โรคดื้อจริงแท้หนอ หมอโปรดจัดการที
รพีกาญจน์
กินไม่หลับหลับไม่กินถวิลหา
เฝ้าคอยท่าเธอนั้นมั่นเสมอ
นั่งนับวันนับคืนตื่นมาเจอ
จนพร่ำเพ้อเป็นเพลงบรรเลงรอ
เธออย่าป่วยนานไปไม่ดีหรอก
ควรรีบหายย้ายออกนอกโรงหมอ
อยู่หลายวันทำไมยังไม่พอ
หรือเจอะแพทย์รูปหล่อขอนอนยาว
เฝ้าคอยท่าเธอนั้นมั่นเสมอ
นั่งนับวันนับคืนตื่นมาเจอ
จนพร่ำเพ้อเป็นเพลงบรรเลงรอ
เธออย่าป่วยนานไปไม่ดีหรอก
ควรรีบหายย้ายออกนอกโรงหมอ
อยู่หลายวันทำไมยังไม่พอ
หรือเจอะแพทย์รูปหล่อขอนอนยาว
มาแซวตามกลิ่นควันธูปพี่รพีครับ อิอิ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
