
แม้เข้าสู่ประตูเมรุ..เห็นดีแน่
เป็นสิ่งแท้จีรังของสังขาร
จะวันนี้..พรุ่งนี้..หรือวันวาน
ไม่ว่าผ่าน ที่ไหนมา..มุ่งหน้าไป

ก่อนจะเดินถึงจุด..ที่สุดท้าย
มองความหมาย..ตัวเรา มีเท่าไหร่
จะยอมหมดเวลา..มาพิไร
ทุ่มกายใจ..เพื่อหนึ่ง ซึ่งสิ่งลวง

รู้ว่ารัก..โกรธ..หลง มิคงอยู่
ไยเพียรสู้ไขว่หามาแหนหวง
กาลหมุนวน คนหมุนจังในทั้งปวง
คืน..วันล่วง พรุ่งนี้..ก็ดีเอง

แซมค่ะ




อ้อ..ขออภัยที่ตกสัมผัสด้วยค่ะ....
