Re: +++++เอื้อมไม่ถึง+++++

วาดวิมาน เอาไว้ วิไลหรู
มีเธอคู่ อยู่ข้าง แม้ทางเปลี่ยว
ผูกสมัคร รักมั่น ดั่งฟั่นเกลียว
กลายซีดเซียว เหี่ยวแด ต้องแพ้ทาง

พี่หูเบา เขาปั่น หันไปเชื่อ
สาวบ้านเหนือ เขาบอก จึงออกห่าง
ระแคะ-ระคาย ระคน จนระคาง
หรือน้องนาง บางใคร รั้งใจครอง

มิเคยลืม ถุงซิ่น ลืมถิ่นหลง
มานซื่อตรง คงใฝ่ มิใจสอง
ยังรักนวล สงวนแก่ แม้ไม่มอง
ขอเก็บดอง ห้องใจ จนตายเชียว

"ดิน"

[/quote]

พ่อเจ้าว่าถึง"ห้าแสน"แน่นสุดขีด
เหมือนคมมีดกรีดทรวงพี่ยังเสียว
ค่าสินสอดทองหมั้นตายเลยเชียว
พร้อมเรือนหอตึกเดี่ยวแสนระทม

ปลูกให้เสร็จในหนึ่งปีที่ดินน้อง
พี่หม่นหมองคิดหนักรักขื่นขม
จะหาเงินที่ไหนใจตรอมตรม
รักจึงล้มขออำลามาตามทาง

บ้านของพี่ปลูกไว้ใกล้น้ำตก
ช้ำในอกเศร้าใจให้หม่นหมาง
อยู่ป่าปาล์ม"หนำหลังน้อย"ไว้คอยนาง
หนุ่มกรีดยางต้องก้มหน้าน้ำตาคลอ

ลำห้วยลึกยังหยั่งได้มิใช่ลึก
พี่ยังนึกถึงนวลนางสร้างเรือนหอ
มันสำคัญเพียงใดไม่เพียงพอ
หากรักพี่ต้องหนีพ่อ...หนอบังอร.

ริน ดอนบูรพา
๒๙ มี.ค.๕๖