สุรีย์แยง แสงส่อง ปลายร่องฟ้า
เคลือบนภา หล้าเรือง อมเหลืองอ่อน
เห็นปักษา ถลาตัว ทั่วอัมพร
หมู่ภมร ร่อนกาย หมายผกา
เหยียบยอดหญ้า เหยาะย่าง น้ำค้างหยด
สุดสะกด อดกลั้น สั่นผวา
ยกมือสอด กอดกาย ทอดสายตา
ขอบน้ำฟ้า พาพบ บรรจบกัน
เห็นสนิท ชิดกัน ทุกวันรู้
จริงต่างอยู่ คู่ข้าง มีขวางกั้น
เหมือนฉันเธอ เผลอมาน สานสัมพันธ์
ความจริงนั้น ชัดเด่น คงเป็นกรรม
เธอมีเขา ข้างกาย หมายครองคู่
ฉันอดสู ดูฝืน แดกลืนกล้ำ
ขอให้เธอ โชดคี ทวีล้ำ
มานถลำ จำถอน จรจากมา
เคลือบนภา หล้าเรือง อมเหลืองอ่อน
เห็นปักษา ถลาตัว ทั่วอัมพร
หมู่ภมร ร่อนกาย หมายผกา
เหยียบยอดหญ้า เหยาะย่าง น้ำค้างหยด
สุดสะกด อดกลั้น สั่นผวา
ยกมือสอด กอดกาย ทอดสายตา
ขอบน้ำฟ้า พาพบ บรรจบกัน
เห็นสนิท ชิดกัน ทุกวันรู้
จริงต่างอยู่ คู่ข้าง มีขวางกั้น
เหมือนฉันเธอ เผลอมาน สานสัมพันธ์
ความจริงนั้น ชัดเด่น คงเป็นกรรม
เธอมีเขา ข้างกาย หมายครองคู่
ฉันอดสู ดูฝืน แดกลืนกล้ำ
ขอให้เธอ โชดคี ทวีล้ำ
มานถลำ จำถอน จรจากมา
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
