แพ้อักษร ไม่แน่ แพ้ความสวย เคยเกล้ามวย ปิ่นงาม เป็นความหลัง
บัดนี้เธอ ผมเผ้า รกรุงรัง เป็นยัยเพิ้ง ยัยพั้งค์ ไม่ดูแล
ตาละห้อย ย้อยยาน จนป่านนี้ คงจะมี ชายควง ติดบ่วงแห
แป้งไม่ทา หน้าเถื่อน ขอเชือนแช อยู่กับแม่ ตาหวาน สะคราญเยาว์
...
จารุทัส ล้อเล่นนะจะบอกให้
ขออวยพร สุขล้น คนหน้าใส
ตายเมื่อไหร่ บอกด้วย จะช่วยเผา
ฉันตัวดำ คล้ำหม่น จะทนเอา
ยอมเปลี่ยวเปล่า เฉาบึ้ง มิถึงตาย
จะให้ทำ เยี่ยงไร กับกายนี่
ผ่านหลายปี สวยสด มาลดหาย
เช้าตื่นมา ทาครีม กะยิ้มพราย
ไหง๋กลับกลาย ยายเยือน เพื่อนซี้เรา
ตายเมื่อไหร่ บอกด้วย จะช่วยเผา
ฉันตัวดำ คล้ำหม่น จะทนเอา
ยอมเปลี่ยวเปล่า เฉาบึ้ง มิถึงตาย
จะให้ทำ เยี่ยงไร กับกายนี่
ผ่านหลายปี สวยสด มาลดหาย
เช้าตื่นมา ทาครีม กะยิ้มพราย
ไหง๋กลับกลาย ยายเยือน เพื่อนซี้เรา
แหะๆๆเล่นกะ"ยัยเฉา" ได้ตามสบายจร้าาาาา 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
