๐บ่บ่ายเบี่ยง เถียงถ้อย เรียบร้อยรับ
อันคำขับ ขานว่า เหมือนอาถรรพณ์
พรั่นพจี นารีเฉือน มาเปื้อนพรรณ
แม้เสียขวัญ สวาทกลับ ประทับใจ
๐เพราะเพียงคำ พี่พร่ำ จะฉ่ำหวาน
มิอาจดล บันดาลจิต พิสมัย
ยิ่งพินิจ ยิ่งรู้ฤทธิ์ สนิทใจ
เมื่อทรามวัย วาที พี่นี้ฟัง
๐บ่นว่าเล่ห์ ลายชาย ช่างร้ายนัก
พี่พยัก หน้ายอม นอบน้อมนั่ง
ชี้ว่าชาย โฉดฉล วิมลชัง
พี่ก็ยัง ยอมรับ ไม่คับแค้น
๐ขอแต่น้อง ลองให้ ได้พิสูจน์
สิ่งที่พูด เพื่อลวง หลอกหวงแหน
หรือคือรัก บริสุทธิ์ ผุดมาแทน
เมื่อเห็นแก่น ใจพี่ ค่อยตีตรา
อันคำขับ ขานว่า เหมือนอาถรรพณ์
พรั่นพจี นารีเฉือน มาเปื้อนพรรณ
แม้เสียขวัญ สวาทกลับ ประทับใจ
๐เพราะเพียงคำ พี่พร่ำ จะฉ่ำหวาน
มิอาจดล บันดาลจิต พิสมัย
ยิ่งพินิจ ยิ่งรู้ฤทธิ์ สนิทใจ
เมื่อทรามวัย วาที พี่นี้ฟัง
๐บ่นว่าเล่ห์ ลายชาย ช่างร้ายนัก
พี่พยัก หน้ายอม นอบน้อมนั่ง
ชี้ว่าชาย โฉดฉล วิมลชัง
พี่ก็ยัง ยอมรับ ไม่คับแค้น
๐ขอแต่น้อง ลองให้ ได้พิสูจน์
สิ่งที่พูด เพื่อลวง หลอกหวงแหน
หรือคือรัก บริสุทธิ์ ผุดมาแทน
เมื่อเห็นแก่น ใจพี่ ค่อยตีตรา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
