ฉันนั้นคง ตายทั้งเป็น เห็นทุกวัน
ได้ยินเสียง เอคโค่ โหลทดสอบ
เจ้าบ่าวหอบ ข้าวของ สร้อยทองหมั้น
ผูกด้วยโบว์ สีแดง แบ๊งก์ใบพัน
วางบนขัน แหวนเพชร เม็ดประกาย
จุดประทัด ปังปัง ดังอึงอื้อ
พร้อมปรบมือ ไชโย โห่เป็นสาย
ถึงหน้างาน คนดัก คอยทักทาย
เดินลับหาย ประตู สู่พิธี
ยืนแอบต้น ลำไย ใจระทึก
มิอยากนึก ผูกมั่น ขันบายศรี
คำอวยพร พิพัฒน์ สวัสดี
เสร็จเข้าที่ หอห้อง เพียงสองคน
ไฟสว่าง จางแสง แดงสลัว
คงถูกตัว ต้องกาย เนื้อหลายหน
อยากด่าวดิ้น สิ้นใจ ไปให้พ้น
ไฟมืดมน เขากอด กันแน่แล้ว..
ไม่เห็นคน เขาจูบ กันแน่แล้ว..
เจ้าสาวของเขา คือแฟนของพี่..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
