.jpg)
บัวกลางสระ ห่างเกิน คนเมินจ้อง
ปล่อยให้ต้อง ยืนเหงา เศร้าเหลือเอ่ย
หาสักนิด ตาแล แคร์มิเคย
เขาผ่านเลย คว้าไป เพียงใกล้ทาง
เคล้าฝอยฝุ่น ฟ้าฝน ลมบนเหวี่ยง
จำต้องเสี่ยง ภัย.ภู่ ดูอ้างว้าง
หากไม้ใหญ่ ส่งแรง แม้แสงจาง
มีหวังบ้าง ใจชื่น ยังยืนยง
ปล่อยให้ต้อง ยืนเหงา เศร้าเหลือเอ่ย
หาสักนิด ตาแล แคร์มิเคย
เขาผ่านเลย คว้าไป เพียงใกล้ทาง
เคล้าฝอยฝุ่น ฟ้าฝน ลมบนเหวี่ยง
จำต้องเสี่ยง ภัย.ภู่ ดูอ้างว้าง
หากไม้ใหญ่ ส่งแรง แม้แสงจาง
มีหวังบ้าง ใจชื่น ยังยืนยง
"ดิน"
ด้วยอยู่ห่างมือคว้ากว่าเอื้อมถึง
งามตราตรึงเพียงมองปองไหลหลง
ดังโผล่บานเพียงเผยเย้ยเจาะจง
แกล้งให้หลงตรงภาพอาบอารมณ์
ไม่หวังให้ใครหอมพะยอมเจ้า
เลี่ยงหลบเข้ากลางสระละสุขสม
งามเพียงวอนภมรหมู่สู่ชื่นชม
ปล่อยคนตรมขมใจ..ไร้ไมตรี..
งามตราตรึงเพียงมองปองไหลหลง
ดังโผล่บานเพียงเผยเย้ยเจาะจง
แกล้งให้หลงตรงภาพอาบอารมณ์
ไม่หวังให้ใครหอมพะยอมเจ้า
เลี่ยงหลบเข้ากลางสระละสุขสม
งามเพียงวอนภมรหมู่สู่ชื่นชม
ปล่อยคนตรมขมใจ..ไร้ไมตรี..
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
