ดวงจิตฉัน นั้นหรือ จะถือต้าน
มันเกินทาน ด้านมิพอ ขอได้ไหม
ต้องทนหม่น ทนเหงา นานเท่าไร
น้ำตาใจ ไหลอาบ ทาบฤดี
นานแค่ไหน ต้องเจ็บ เก็บขื่นขม
ฉันเคยตรม มานนัก อยากผลักหนี
พอเถิดนะ ขอจาก พรากกันที
ต่อแต่นี้ มิขอทน ให้หม่นจินต์
น้ำตาเลื่อน ไหลอาบ มาทาบอก
เจ็บช้ำฟก ใจฉัน ใช่ดั่งหิน
ต้องทนช้ำ ทนเหงา เศร้าชาชิน
น้ำตาริน ไหลล้น จนท้นทรวง
มีวันไหน สิ้นสุด หยุดเถิดหนอ
อยากร้องขอ หากเธอไม่ มีใจห่วง
พอได้แล้ว ชีวิตนี้ ที่ถูกลวง
เหมือนตกบ่วง ห้วงลึก ผนึกใน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
