โคลงสี่สุภาพ
สายธารไหลหล่อเลี้ยง………มวลประชา
สายแห่งความเมตตา………..โอบแคว้น
สายรุ้งพร่างธารา……………..เพชรพุ่ง
สายป่านรักแน่นแฟ้น………..ลุ่มน้ำโขงงาม ฯ
เพรงกาลเกวียนเล่มน้อย……คงทน
โคเคลื่อนหมุนนำวน………..หมื่นลี้
พอกาลเปลี่ยนมียนต์………..ยุคใหม่ ขับเฮย
เกวียนแกร่งงามบัดนี้………..เก่าไร้คนประสงค์ ฯ
แสงทองทาบทุ่งข้าว………….เรืองวิไล
นกกล่อมกังวานไกล………….ว่อนคุ้ง
เสียงเพลงถิ่นพงไพร………….บอกกล่าว
เป็นสื่อฮักสายรุ้ง……………...แน่นแฟ้นพิสมัย ฯ
เรียงคำหวานแผ่วพลิ้ว…………ตรึงฤทัย
ลอยผ่านธารพงไพร……………อุ่นเอื้อ
อาวรณ์ห่วงคนไกล…………….พลัดถิ่น นาแม่
เพลงแห่งฝันไฟเชื้อ……………กล่อมซึ้งครวญเสนอ ฯ
มนต์เสียงพิณแผ่วพลิ้ว………..องคุลี
ปานดั่งทิพย์เทพกวี…………….กล่อมย้ำ
สายธารแห่งดนตรี……………..บอกถิ่น เฮาเอย
เพลงคู่พิณหวานล้ำ…………….รุ่งรุ้ง ผงาดแดน ฯ
โคลงตรีพิธพรรณ
แสงเรืองรองส่องฟ้า…………เฉิดฉัน
เสียงไก่ขันตามกาล………….รุ่งแล้ว
เรไรต่างรำพัน………………..ขับกล่อม
เพลงแห่งหวังผ่องแผ้ว………ทุ่งข้าวคือสถาน ฯ
อริญชย์
๑๓/๙/๒๕๕๕
ขอคำชี้แนะ คำวิจารณ์ เรื่องเกี่ยวกับสำนวนโคลง จากผู้รู้ทุกท่าน มา ณ โอกาสนี้ ขอขอบคุณทุกท่าน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
