โคลงสี่สุภาพ
เพลงไทยลูกทุ่งนี้…………….ผดุงแดน
เป็นสื่อภาษาแสน……........โอบเอื้อ
สำนวนไม่คลอนแคลน……...ควรค่า
คงเด่นเรืองอะเคื้อ…………...ปลั่งแก้วพจนา ฯะ
ภาษาท้องถิ่นล้วน…………….ตรึงใจ
เป็นสื่อถึงความใน……………เอ่ยเอื้อน
หลากหลายบ่งบอกไทย…….งามเด่น
หาใช่คำเลื่อนเปื้อน………….มุ่งร้ายประจานจม ฯะ
หอมไอดินกลิ่นหญ้า……….แดนดง
แสงส่องศิขรลง………………ค่ำคล้อย
เพลงหวานกล่อมไพรพง….หรีดหริ่ง
ทิวทุ่งรักเรียงร้อย…………..ช่อข้าวเรืองวิไล ฯะ
วัยเยาว์เคยซ่านซึ้ง……….เพลงไทย
โดยบ่ทราบคือใคร………..ร่ำร้อง
เพียงคลอเล่นตามไป…….ชอบยิ่ง
เพลงกล่อมกังวานก้อง…..ปลุกกล้าใจทะนง ฯะ
คำโคลงงามแจ่มแจ้ง.......ควรคง
โดดเด่นความหมายตรง....ค่าล้ำ
ภาษาถิ่นยืนยง..............ยอดเยี่ยม
เป็นสิ่งอันควรค้ำ...........เอ่ยอ้างภูมิใจ ฯะ
อริญชย์
๔/๙/๒๕๕๕
ปล.เป็นการแต่งโคลงสมัครเล่น ประกอบเพลงลูกทุ่งเก่าที่นำมาลงในกระทู้ก่อนหน้านี้ อยากให้ผู้รู้ช่วยวิจารณ์ ชี้แนะแนวทาง เพื่อความดีงามร่วมกันฮะ
-ขอขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าที่ร่วมชี้แนะแนวทางการแต่งโคลงให้สละสลวยกว่าเดิม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
