ขอเป็นลมขย่มไกวให้แทนเขา
ปลอบน้องเราเหงาลดสิ้นหมดหงอย
อย่าคะนึงถึงวันเก่านะเจ้ากลอย
ด้วยยากถอยคล้อยเคลื่อนกลับเหมือนเดิม
อย่ารำพึงถึงลำพูเมื่ออยู่ข้าง
จะยิ่งว้างร้างแรงเหมือนแกล้งเสริม
ให้วิตกอกช้ำมาซ้ำเติม
ยิ่งทุกข์เพิ่มเจิมจดไม่หมดจำ
หาตะแบกแบกช้ำระกำเศร้า
รับแทนเราเฝ้าอยู่คู่งามขำ
คราใดทุกข์รุกโรมโหมกระทำ
ให้กระหน่ำซ้ำแทรกตะแบกแทน...
" บูรพ์ "
คิดจะเอา ตะแบก มาแบกหม่น
มากเหลือล้น ทนช้ำ ระกำแสน
ต้นตะแบก อาจโค่น โคนคลอนแคลน
มิอาจแทน ใดเท่า เอารักดาม
ลมโบกโบย โชยมา พาสบัด
มิอาจปัด ความเหงา ฝากเฝ้าถาม
อยู่แห่งใด ในป่า ปลายฟ้าคราม
หรือใครห้าม รั้งไว้ ไม่ให้มา
เรือหางยาว แล่นบึ่ง มาถึงต้อง
ผวาจ้อง มองอาย ทั้งขายหน้า
เฝ้าละเมอ รอเขา เคล้าน้ำตา
อนิจจา ลำพู รอคู่กรรม
มากเหลือล้น ทนช้ำ ระกำแสน
ต้นตะแบก อาจโค่น โคนคลอนแคลน
มิอาจแทน ใดเท่า เอารักดาม
ลมโบกโบย โชยมา พาสบัด
มิอาจปัด ความเหงา ฝากเฝ้าถาม
อยู่แห่งใด ในป่า ปลายฟ้าคราม
หรือใครห้าม รั้งไว้ ไม่ให้มา
เรือหางยาว แล่นบึ่ง มาถึงต้อง
ผวาจ้อง มองอาย ทั้งขายหน้า
เฝ้าละเมอ รอเขา เคล้าน้ำตา
อนิจจา ลำพู รอคู่กรรม
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
