อรุณรุ่ง พรุ่งแจ้ง แสงอุษา
เหล่านกกา ถลาร่อน จากคอนถิ่น
สกุณา แว่วดัง ฟังชาชิน
น้ำไหลริน มองเหม่อ จนเผลอไกล
กาน้ำร้อน ตั้งเตา เผาจนแห้ง
ก้นกาแดง ร้อนมาก จนอยากไหม้
เสียงหมาเห่า กระโชก ชะโงกไป
ตื่นตกใจ จากภวังค์ หันหลังดู
รีบมาปิด เตานั้น พลันใจเต้น
ภาพที่เห็น น้ำหาย ไม่เหลืออยู่
ใจระทึก นึกไป ตายแล้วตรู
นั่งคุดคู้ กอดเข่า มองเตาไฟ
เหล่านกกา ถลาร่อน จากคอนถิ่น
สกุณา แว่วดัง ฟังชาชิน
น้ำไหลริน มองเหม่อ จนเผลอไกล
กาน้ำร้อน ตั้งเตา เผาจนแห้ง
ก้นกาแดง ร้อนมาก จนอยากไหม้
เสียงหมาเห่า กระโชก ชะโงกไป
ตื่นตกใจ จากภวังค์ หันหลังดู
รีบมาปิด เตานั้น พลันใจเต้น
ภาพที่เห็น น้ำหาย ไม่เหลืออยู่
ใจระทึก นึกไป ตายแล้วตรู
นั่งคุดคู้ กอดเข่า มองเตาไฟ
บังเอิญกาน้ำร้อนเสีย ต้มน้ำร้อนเอง นานๆทีเลยลืมไปอ่ะ(ใจเต้นถี่จัง) 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
