ถึงไกลตัว หัวใจ มิไกลรัก
หมายแนบปัก ภักดิ์เจ้า ดุจเงาเหมือน
ผ่านคืนวัน พันปี ไม่มีเลือน
ใจย้ำเตือน เคลื่อนจิต คิดถึงดิน
แม้นหยาดฝน หล่นพรั่ง ยังมีหยุด
แต่รักนุช สุดใจ ใฝ่ถวิล
อยากมีปีก หลีกเร้น เช่นนกบิน
จะผกผิน บินพรอด ไปกอดเคียง
ถึงเหล็กไหล ใยเกี่ยว ช่างเหนียวนัก
มิเทียบรัก ถักแน่น ถึงแก่นเสียง
ใยสวาท คาดใจ มิไหวเอียง
มอบรักเรียง เคียงมั่น มิผันแปร
หมายแนบปัก ภักดิ์เจ้า ดุจเงาเหมือน
ผ่านคืนวัน พันปี ไม่มีเลือน
ใจย้ำเตือน เคลื่อนจิต คิดถึงดิน
แม้นหยาดฝน หล่นพรั่ง ยังมีหยุด
แต่รักนุช สุดใจ ใฝ่ถวิล
อยากมีปีก หลีกเร้น เช่นนกบิน
จะผกผิน บินพรอด ไปกอดเคียง
ถึงเหล็กไหล ใยเกี่ยว ช่างเหนียวนัก
มิเทียบรัก ถักแน่น ถึงแก่นเสียง
ใยสวาท คาดใจ มิไหวเอียง
มอบรักเรียง เคียงมั่น มิผันแปร
อักษรา พาใจ ให้ไหวหวั่น
คำกล่าวนั้น มั่นคง ตรงแน่วแน่
เหตุไฉน ไยหนา มิมาแล
มีคนแคร์ หรือไร จึงไม่มอง
รู้ไหมหนอ ท้อนัก ยามรักห่าง
ทนอ้างว้าง ร้างไกล ให้หม่นหมอง
ทำได้แต่ ครวญคร่ำ ช้ำครอบครอง
คนอ่างทอง ใจเที่ยง หรือเอียงเอน
หากหลงเชื่อ น้ำคำ ที่ฉ่ำชื่น
น้องคงกลืน น้ำตา กว่าที่เห็น
มีความรัก มากแท้ แต่หลีกเร้น
"ดิน"ต้องเป็น บ้าแน่ ได้แต่รอ
คำกล่าวนั้น มั่นคง ตรงแน่วแน่
เหตุไฉน ไยหนา มิมาแล
มีคนแคร์ หรือไร จึงไม่มอง
รู้ไหมหนอ ท้อนัก ยามรักห่าง
ทนอ้างว้าง ร้างไกล ให้หม่นหมอง
ทำได้แต่ ครวญคร่ำ ช้ำครอบครอง
คนอ่างทอง ใจเที่ยง หรือเอียงเอน
หากหลงเชื่อ น้ำคำ ที่ฉ่ำชื่น
น้องคงกลืน น้ำตา กว่าที่เห็น
มีความรัก มากแท้ แต่หลีกเร้น
"ดิน"ต้องเป็น บ้าแน่ ได้แต่รอ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
