เธอรอใครใยเก้อเพ้อครวญหา
เพียงสี่ห้าบทกลอนก่อนผันผวน
ปู่จำเป็นต้องไปไกลเนื้อนวล
เพ้อคร่ำครวญถึงนางมิวางวาย
หลานพาไปแดนใต้ใช่ลาลับ
อยากรีบกลับมาหานางมิห่างหาย
อยู่สะบ้าย้อยร่วมแต่งงานของหลานชาย
เพียงรอดตายกลับมาน่าชื่นใจ
พอสามวันจากคนดีนี้เป็นอื่น
โถ..งามชื่นคนชื่นชมมิหวาดไหว
เห็นมากมายหลายกระทู้ตอบทรามวัย
ข่าวสดใสซาบซ่านเบิกบานตา
ปล่อยให้ปู่คนผู้เฒ่าเศร้าดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิดโต้ตอบนวลชวนห่วงหา
คงต้องช้ำทนกล้ำกลืนฝืนใจลา
ต้องก้มหน้ายอมแพ้..แค่นี้พอ..
ริน ดอนบูรพา
๗ ส.ค. ๕๕
เพียงสี่ห้าบทกลอนก่อนผันผวน
ปู่จำเป็นต้องไปไกลเนื้อนวล
เพ้อคร่ำครวญถึงนางมิวางวาย
หลานพาไปแดนใต้ใช่ลาลับ
อยากรีบกลับมาหานางมิห่างหาย
อยู่สะบ้าย้อยร่วมแต่งงานของหลานชาย
เพียงรอดตายกลับมาน่าชื่นใจ
พอสามวันจากคนดีนี้เป็นอื่น
โถ..งามชื่นคนชื่นชมมิหวาดไหว
เห็นมากมายหลายกระทู้ตอบทรามวัย
ข่าวสดใสซาบซ่านเบิกบานตา
ปล่อยให้ปู่คนผู้เฒ่าเศร้าดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิดโต้ตอบนวลชวนห่วงหา
คงต้องช้ำทนกล้ำกลืนฝืนใจลา
ต้องก้มหน้ายอมแพ้..แค่นี้พอ..
ริน ดอนบูรพา
๗ ส.ค. ๕๕
ตั้งหัวข้อ พ้อไป ตามใจนึก
เพราะรู้สึก ปู่หาย ไปไกลหนอ
ปล่อยให้"ดิน" จินต์เหงา เฝ้าแต่รอ
ให้ทดท้อ รออยู่ ปู่ไม่ออน
นั่งรอเช้า ถึงเย็น ก็เว้นว่าง
พาอ้างว้าง ลางเลือน เหมือนสังหรณ์
กลับมาตอบ กลอนกานท์ อย่าพาลงอน
คนชุมพร ใจดี มีคนเดียว
เพราะรู้สึก ปู่หาย ไปไกลหนอ
ปล่อยให้"ดิน" จินต์เหงา เฝ้าแต่รอ
ให้ทดท้อ รออยู่ ปู่ไม่ออน
นั่งรอเช้า ถึงเย็น ก็เว้นว่าง
พาอ้างว้าง ลางเลือน เหมือนสังหรณ์
กลับมาตอบ กลอนกานท์ อย่าพาลงอน
คนชุมพร ใจดี มีคนเดียว
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
