ล่องลอยในสายน้ำแห่งความเหงา
จันทร์ทอดเงาสีคล้ำกลางน้ำใส
เรือลำน้อยลอยคว้างห่างออกไป
หวังมีใครช่วยป้องประคองเรือ
เหมือนชีวิตไร้ค่าแสนว้าเหว่
ต้องร่อนเร่อ้างว้างไร้หางเสือ
ฝันหามืออบอุ่นมาจุนเจือ
มาโอบเอื้ออาทรก่อนเรือจม
ณัชชา
จันทร์ทอดเงาสีคล้ำกลางน้ำใส
เรือลำน้อยลอยคว้างห่างออกไป
หวังมีใครช่วยป้องประคองเรือ
เหมือนชีวิตไร้ค่าแสนว้าเหว่
ต้องร่อนเร่อ้างว้างไร้หางเสือ
ฝันหามืออบอุ่นมาจุนเจือ
มาโอบเอื้ออาทรก่อนเรือจม
ณัชชา
พายไม่เป็น เอาเรือไป ได้ไงนี่
แล้วทีนี้ มาเพรียก เรียกเสียงขรม
สงสารยิ่ง ปากป้อง ร้องระงม
ทั้งคลื่นลม โหมซัด น้ำพัดพา
เหมือนเวรกรรม ซ้ำเปลี่ยน เวียนมาใกล้
ตะเข้(จระเข้)ว่าย ถูเถือ เฝือผวา
โอ!แย่แล้ว ตายแน่ แท้"ณัชชา"
โชคดีหนา ตะเข้ดุน รุนมาคืน
แล้วทีนี้ มาเพรียก เรียกเสียงขรม
สงสารยิ่ง ปากป้อง ร้องระงม
ทั้งคลื่นลม โหมซัด น้ำพัดพา
เหมือนเวรกรรม ซ้ำเปลี่ยน เวียนมาใกล้
ตะเข้(จระเข้)ว่าย ถูเถือ เฝือผวา
โอ!แย่แล้ว ตายแน่ แท้"ณัชชา"
โชคดีหนา ตะเข้ดุน รุนมาคืน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
