วันนี้ใยใจจึงถึงเหน็บหนาว
นึกเมื่อคราวครั้งหลังยังมีแม่
คอยตระกองป้องกันท่านดูแล
จิตเผื่อแผ่แม่ลูกผูกสัมพันธ์
สองแขนกอดพลอดพร่ำคำสอนสั่ง
ซบอกฟังพลั้งอ้อนนอนหลับฝัน
ถ้อยคำหวานผ่านใจในจำนรรจ์
ราตรีนั้นหนุนตักรักล้นทรวง
จมูกจรดรดแก้มแซมไออุ่น
หอมละมุนกรุ่นกลิ่นถวิลห่วง
เสียงอาวรณ์อ่อนโยนกลัวโดนลวง
อย่าก้าวล่วงเลยออกนอกบุรี
มองแววตาพาใจไหวสะท้อน
จดจำตอนก่อนหน้าพานำชี้
สุภาษิตคิดไว้ในสตรี
คือสิ่งดีมีอยู่คู่เมตตา
ขยับตัวคว้าหมอนนอนร้องไห้
สุดอาลัยหม่นหมองต้องเหว่ว้า
รินบ่าไหลหลั่งออกนอกอุรา
คะนึงหา..คุณแม่ท่านนั้นอยู่ใด...
..แม่หญิงกุสุมา..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
