แสนเสียดายสายสวาทมาขาดสอง
สู้ประคองรองหัตถ์ยังพลัดหาย
เหมือนหลับฟื้นตื่นพลันฝันมลาย
เฝ้าตะกายหมายคว้ากลับลาจร
โอ้ขวัญเอยเลยล่วงถึงห้วงไหน
อยู่ดินแดนแคว้นใดใจสมร
เหมือนผกาสิ้นอาลัยในภมร
สู้ฉะอ้อนวอนเว้าอยู่เอาใจ
ถึงอย่างไรใจเรายังเฝ้าฝัน
เหมือนกระต่ายหมายจันทร์ฉันไฉน
โอ้อกพี่นี้ไม่ต่างแต่อย่างใด
ต่างอาลัยไห้หาด้วยอาวรณ์...
" บูรพ์ "
ป.ล.ถูกแซมแซงแย่งแทรกชำแรกแทน..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
