Re: เชิญบ้าง.......เชิญแต่งฉันท์พันบท......โดยใช้เวลาสักสิบปีน่าจะพอ

แด่เกลอเก่า
(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

เกริ่น...

คิดถึงอดีตดนู เอ๊าะเอ๊าะอยู่ ณ มัธยม
หนึ่งมิตรสนิทชม อุระซึ้งคนึงเสมอ

จึ่งขอรจิตฉัน- ทะนิพันธะยอเกลอ
กรองกลั่นสำนวนเสนอ พจะแนวประเทิงมาน

"น้ำใจสหายข้า ฯ นภหล้าก็ห่อนปาน
ซื่อสัตย์สมัครสมาน สุขะทุกข์ก็เคียงเดิน

เป็นคู่สมองคิด สุหฤทะจำเริญ
เรื่องใด ฤ จักเกิน ทวิมิตรพินิจไข

ร่วมเรียนและศึกษา วิทยาวิชาไกร
แข่งขันประชันชัย ชนะแลกขนมปัง

บางคราวก็เคืองขัด ปะทะหมัดประลองพลัง
หายขุ่นมิคิดชัง ภณะขออภัยกัน

พลาดพลั้งกระทำผิด ปิยะมิตรก็เตือนพลัน
คอยผลักและคอยดัน มิตระสู่วิถีควร

บนบานอมรให้ สขิได้ประสบมวล-
ความสุขสนุกกระสรวล ภยะร้ายมิกรายเยือน" (๗๐๐)

ศรีเปรื่อง
๒๐ พ.ย. ๒๕๕๖

ปล.

ขออนุญาตใส่ ะ ที่ท้ายบางคำ เพื่อสื่อถึงแนวทางการอ่านครับ

ดนู = ผม, ข้าพเจ้า
เอ๊าะเอ๊าะ (แสลง) = วัยรุ่น
ภณะ = กล่าว, พูด, บอก
สุหฤท, สขิ = เพื่อน