ยิ่งคิดถึง เธอมาก ยิ่งอยากหนี
เกรงเธอมี มลทิน สิ้นศักดิ์สาว
พบครั้งใด ใจจึงยั้ง ทุกครั้งคราว
ร้อนทนหนาว หนาวทนร้อน แทรกซอนทรวง
เพราะเพียงคิด ผิดก็ผุด ในอนุสัย
ถ้าเกินคิด ผิดฤทัย คงใหญ่หลวง
ครั้นห้ามคิด จิตหวาม กลับตามทวง
จึงขอล่วง บ่วงกรรม แค่คำนึง
แม้อยากกอด ยอดรัก หนุนตักนุ่ม
อยากเกาะกุม จุมพิต สมคิดถึง
จะห้ามรัก หักอารมณ์ ข่มใจพึง
รอวันหนึ่ง ในหวัง เหนือตั่งทอง
อ้อมกอดพี่ จะสงวน ไม่ด่วนเสนอ
อ้อมตักเธอ จงถนอม ก่อนยอมสนอง
ถึงวันชื่น คืนฉ่ำ ถูกทำนอง
จะตระกอง กอดกก แนบอกนอน
จะกล่อมเธอ ก่อนนิทรา จูบหน้าผาก
ถ้าหลับยาก จะให้แขน หนุนแทนหมอน
หลับแล้วเธอ ละเมอหา ผวาวอน
พี่จะช้อน เชยชิด ทั้งนิทรา
ถ้าใกล้รุ่ง ลมหนาว แผ่ผ่าวอก
พี่จะก กจนตรู่ ต่างภูษา
ประพิมพ์ปาก ปลุกเกลือก ตรงเปลือกตา
กระซิบว่า "เช้าแล้ว จ้ะแก้วใจ"
ภาษารัก ครึ่งแด มีแค่นี้
หมดฤดี ตีแผ่ จะแค่ไหน
ยิ่งคิดถึง เธอมาก ยิ่งอยากไกล
แต่กลับไป ไม่รอด ห่วงยอดรัก
(ขอบคุณ : สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ)
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
