ดั่งกระต่ายหมายชมภิรมย์แข
สุดดวงแดชะแง้เฝ้าอกเหงาหงอย
ได้เพียงเหม่อเพ้อหาสองตาลอย
เกินเอื้อมสอยน้อยใจอาลัยครวญ
ต้องแรมร้างห่างรักด้วยศักดิ์ชั้น
เช่นตะวันนั้นเศร้าเฝ้ากำสรวล
มิเคยพบสบขวัญรักรัญจวน
แสงจันทร์นวลยวนจิตให้พิศชม
โอ้อกพี่นี้เป็นเช่นกระต่าย
คิดตะกายหมายน้องประคองสม
หวังดอกฟ้ามาถนอมเพื่อดอมดม
จึงขื่นขมตรมฤทัยในวิญญาณ์
คงได้แต่แลเงาเฝ้าถวิล
ไม่อาจสิ้นจินต์สวาทปรารถนา
เก็บรักแอบแนบสนิทชิดอุรา
เพื่อฝันถึงคะนึงหาทุกคราครัน...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
