พิรุณโปรย โรยร่วง ห้วงฟ้าหม่น
เย็นลมฝน โชยมา พาใจเหงา
เป็นห่วงจัง คนไกล อย่าใจเบา
ลืมรักเรา เสียก่อน จะย้อนคืน
ฝากลมฝน โชยมา พาหวนกลับ
เฝ้าซึมซับ รับสำเนียง เสียงสะอื้น
ยินฟ้าร้อง ร่ำหวน ครวญครางครืน
มิใช่อื่น เสียงเพรียก เรียกคนไกล
ถึงชายหนึ่ง อยู่ห่าง ปลายฝั่งฟ้า
สุดสายตา ขอบหล้า อย่าหวั่นไหว
รักคงมั่น ฟั่นเกลียว มิเหลียวใคร
ทุกห้องใจ ให้พี่ นี้แน่นอน
เย็นลมฝน โชยมา พาใจเหงา
เป็นห่วงจัง คนไกล อย่าใจเบา
ลืมรักเรา เสียก่อน จะย้อนคืน
ฝากลมฝน โชยมา พาหวนกลับ
เฝ้าซึมซับ รับสำเนียง เสียงสะอื้น
ยินฟ้าร้อง ร่ำหวน ครวญครางครืน
มิใช่อื่น เสียงเพรียก เรียกคนไกล
ถึงชายหนึ่ง อยู่ห่าง ปลายฝั่งฟ้า
สุดสายตา ขอบหล้า อย่าหวั่นไหว
รักคงมั่น ฟั่นเกลียว มิเหลียวใคร
ทุกห้องใจ ให้พี่ นี้แน่นอน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
